Op aanraden van minister van LNV Carola Schouten keken we recent naar de documentaire ‘The Biggest Little Farm’. Over een stel dat hun huis uit gezet dreigt te worden vanwege hun blaffende hond. Wat voor hen de aanleiding is om hun droom te verwezenlijken: een boerderij runnen. Ze zijn documentairemaker en kok, maar weten mensen te overtuigen van hun plan. Ze halen zo genoeg geld op om een uitgeput stuk land te kopen. Hierop willen ze een biologisch dynamische, circulaire en noem alle duurzame en groene termen verder maar op, boerderij beginnen. Achteraf blijkt het een behoorlijk naïef en (te) ambitieus plan voor een setje uit een flatje. Maar met de juiste hulp en het nodige doorzettingsvermogen functioneert het bedrijf inmiddels boven ieders verwachting. De grond die in 45 jaar tijd was uitgewoond blijkt na een jaar of acht van goede zorg weer volop productief.
Veerkracht
Heel gaaf om te zien dat ook de compostwormen van de partij zijn, in de kringloop die ze op het bedrijf op gang brengen. Enorme bakken met plantenresten van het oude bedrijf, werden door de wormen omgezet in pokon en mest. Het hielp de bodem weer tot leven te brengen. Ieder die zelf wormen houdt zal het herkennen, het percolaat (de wormenpis) is ontzettend goed voor je planten. Nu ik het overgrote deel van mijn wormen binnen een paar weken heb uitgedeeld, kost het behoorlijk wat tijd tot de populatie weer wat is aangegroeid. Dat was ook te merken aan de productie van het percolaat. Zeker met het warme weer hadden de beesten het niet makkelijk en kon ik maar weinig afval aan ze kwijt. Wat dat betreft blijft een relatief kleine bak wel een nadeel. Maar nu de temperaturen weer wat Hollandser worden, krabbelen ze er vast weer vlot bovenop. Zo blijft zelfs een ieniemienie circulair bedrijf je verbazen.
Dit artikel is geschreven door gast auteur Mi. Bekijk ook eens haar eigen blog.
