Sinds ik ruchtbaarheid heb gegeven aan mijn enthousiast uitdijende wormenpopulatie, staan er bijna wekelijks mensen op de stoep. Wie had verwacht dat het zo’n leuke bezigheid zou zijn om de beesten uit te delen. En passant krijg je de mooiste verhalen te horen. Zo was er één docent op een school en van plan om ook een bak in zijn klas te zetten. Geniaal idee, meteen voorgesteld op de basisschool hier, als nieuw item voor na de vakantie. Zeker wanneer schoolfruit op school klaargemaakt wordt. Maar ook daarbuiten zijn er genoeg kinderen die een appel meekrijgen, waarvan minimaal het klokhuis overblijft. Plus koffie- en theezakjes van de docenten en voldoende tuin om de compost in af te zetten. Een circulair, educatief programma is gevuld!
Hippe hoteleigenaren
Wat me opvalt is dat maar zo’n 30% van de afnemers vrouw is. Dat had ik eigenlijk niet verwacht. Een wormenhotel leek me vooral een kneuterig, klein duurzaam programma voor in huis, terwijl mannen in mijn beleving meer voor Tesla-achtige projecten gaan. Maar misschien is het idee toch te onfris voor de meeste dames. De helft is ook student, waarvan maar één biologie deed overigens. Blijkbaar leeft afval scheiden ook onder jonge mensen. Grappig dat de meeste afhalers even verbaasd zijn dat ze niet bij een geitenwollensokken type aanbellen en dat er vervolgens een heel enthousiast gesprek op gang komt over de efficiëntie van een paar wormen. Gevolgd door de verbazing over de hoeveelheid beestjes die in één chinees afhaalbakje passen.
Biodiversiteit
Soms wordt er een hele ruilhandel op gang gebracht. Van mij mogen ze gratis weg, maar mensen hebben dan toch de neiging om er iets tegenover te stellen. Bijvoorbeeld roofmijten, die schijnen ideaal te zijn in de strijd tegen de varenrouwmug. Twee soorten waar ik nooit van had gehoord voordat ik aan de compostwormen begon. Er gaat een hele nieuwe wereld voor me open. Misschien had ik bij biologie toch ook beter moeten opletten.
Dit artikel is geschreven door gast auteur Mi. Bekijk ook eens haar eigen blog.
